W Polsce problem funkcjonowania w bliskości z osobą, która była lub jest uzależniona od alkoholu dotyczy 1,5 miliona dzieci (PARPA). Dane ze Stanów Zjednoczonych pokazują, że około 28 milionów dzieci żyje w otoczeniu osoby uzależnionej. Jeśli weźmiemy pod uwagę, że dzieci te niedługo dorosną i być może założą własne rodziny, okaże się, że problem dotyka znacznie szerszą grupę osób niż obejmują to statystyki. Warto zauważyć, że już sama nazwa Dorosłe Dzieci zawiera w sobie pewną sprzeczność, która dobrze obrazuje istotę syndromu DDA/DDD. Dorosłe Dzieci są osobami, które w dzieciństwie musiały przedwcześnie dojrzeć, ponieważ potrzebowała tego rodzina. Z drugiej strony w życiu dorosłym duża część ich funkcjonowania pozostaje na poziomie dziecka. Ich dziecięce potrzeby są w nich nadal aktywne, bo nie spotkały zaspokojenia wtedy, kiedy był ku temu czas. Możemy powiedzieć zatem, że Dorosłe Dzieci są osobami, które utraciły dzieciństwo i utraciły siebie. Funkcjonując za pośrednictwem masek/ról, tracą kontakt ze swoim prawdziwym Ja, zepchniętym na peryferia funkcjonowania. W tym Ja kryją się rozmaite niewyrażone uczucia i niezaspokojone potrzeby. Maska jest z kolei bardzo trudna do zdjęcia. Podtrzymuje ją cały system iluzji i zaprzeczeń, tak dobrze poznany w rodzinie pochodzenia. Jednak przeżywanie siebie poprzez maskę ma swoją cenę. Redukuje doświadczenia płynące z prawdziwego Ja, co w konsekwencji prowadzi do wspomnianej wcześniej utraty siebie. Zadecyduj już dziś, żeby objąć odpowiedzialność to, co się z Tobą wydarzyło po trudnym dzieciństwie! Wejdź na ścieżkę odzyskiwania siebie i przyjdź na webinar!