Mam poczucie, że ten znany psychoterapeuta często uchodzi za psychologiczną wersję Paulo Coelho – czyli Gościa od banalnych mądrości. Szkoda. Bo tak jak Paulo Coelho nie jest banalny tak i On. Wszystko co zdobywa niebywałą popularność, zaczyna się banalizować – to naturalne. Jednak z drugiej strony skoro coś porywa tłumy, znaczy że porusza w tłumach jakąś czułą strunę. We mnie też. Oto moje perełki z Eichelbergera:

Wyczuwam zarówno sztucznych jak i autentycznych pod jakimś względem ludzi na kilometr. Czemu? Pewnie dlatego, że jest to ważne kryterium moich relacji. Wyczuwam to również w kontakcie pomocowym. Będąc uczestniczką terapii czy coachingu, bardzo ważne było dla mnie, by osoba która mi pomaga nie ukrywała się za swoją rolą. Nie znaczy to, by była moją koleżanką, ale by była do pewnego stopnia sobą.

Nie robisz niczego bez sensu. Wszystko przynosi Ci jakieś tzw. wtórne korzyści. Odkładasz na później najważniejsze rzeczy, bo boisz się konfrontacji i wolisz chronić swoją samoocenę nawet za cenę gorszych wyników. Palisz i się objadasz, bo to cię relaksuje, dobrze się kojarzy, jest „chwilą zapomnienia” w życiu, w którym ciągle planujesz co dalej. Ktoś inny stale kłóci się z partnerem, bo to …